bus stop

diyos ko, lord, ikaw na marahil

ang pinakamahalagang kausap

sa bawat nahuhuling tagaktak

ng aking pagpapawis. malapit

na malapit na akong masawi,

at ikaw na lamang ang nasa

aking isip, sa sugod ng aking

bawat kalamnan, sa higpit ng

aking bawat pagkapit, o,

panginoon, akong may-sala

sa iyo, sa aking sarili, sa aking

katabi, patawad na marami.

ako'y—

...night sky, makes city lights

shine like diamonds. our song

plays on the ra— sumilid na

ang anino ng konduktor, tumabi

na pala siya sa aking sapatos.

kaunting iniusog ang aking bag,

ta's abot ng singkuwenta.

we're living it up...

sa'n 'to? alabang? estudyante?

inagaw ko ang iniabot na papel,

habang kinukumbinsi ang sarili

na wala nang natira pa sa akin.

please, gagawin ko ang lahat,

umabot lang ako. hindi na ako,

kailan man, manghihingi sa 'yo

ng kahit na ano, magpakung

saan man, manggugulo sa 'yo,

ibigay mo lamang sa akin 'tong

kaisa-isang—

at biglang pumreno ang bus,

kasunod ang isang malakas

at mahabang busina sa labas.

putang ina mo! 'tang 'na ka!

hindi ba't nangyayari lang 'to

sa palabas? patayin niyo na 'ko.