June 29, 2012

Cotton Tail

Waterfalls. Wala akong maisip na pamagat. Pesteng mga pamagat. Mahaba ba dapat nilalagay rito? Hindi mo naman babasahin kapag nakita mong mahaba e. Lyrics na lang kaya? Hindi mo naman kakantahin malamang. Caption. Caption naman daw kasi. Kailangan ba? Baka nagpapapansin lang ako. E malupit naman ako magpapansin e. Joke lang. Hindi ako malupit. Si Trey Parker malupit. Si Chito Miranda malupit. Ako? Never naging malupit. Hindi mo alam kung bakit nandito ka na. Hindi mo alam. Hindi ka sure kung gusto mong ituloy. Natatakot ka. Feeling mo pinagtitripan ka. Feeling mo lang yun. Titingnan mo yung dulo. Tiningnan mo nga. Syempre joke lang, hindi mo tiningnan, pero titingnan mo talaga. Chinecheck mo na agad yung finish line? Puwede bang i-check ang daan bago ang race? Masisilip mo ba ang kalawakan ng karagatan kung trip mong maglayag? Kunwari may mapang ibinigay sa iyo, pero hindi mo naman ito magagamit nang maayos. Aasa ka pa rin sa sarili mo. Itutuloy mo pa ba? Gusto mo ba ito? Ginusto mo ba talaga? Minamanipula ka na ba? Hindi. Huwag kang makikinig sa boses sa isipan mo. Mag-concentrate ka sa nakikita at naririnig mo. Syempre nag-iisip ka pa rin. Iniisip mo kung bakit ka pa rin tumutuloy. Isasara mo na ba? Baka may malupit pa ring mangyari, kahit kanina pa wala. Matagal ka nang naghihintay. Naghihintay ka na lang sa wala.