maybe next time

nagwawalis ako bago magsulat.

ganun ka rin ba? may kung ano

na hindi makapagpigil sa aking

pumipigil sa akin, pigilan man.

uumpisahan ko 'yan, mula pa

sa kaliwa patungong kanan,

habang paisa-isa ring namumulot

ng mga hindi nasasalo ng tambo.

hindi naman sa pagtatampo pero

ganun lang talaga siguro sa 'pag

inasahang pagkaisang dakot ko,

dapat ay matapos na, may ilang

din kasi ako sa ilang paulit-ulit

na pagbalik pa. kung babalik na,

'wag sanang babalik pa, kahit

kung baliktarin ko pa, tadtad

sa 'king may asar sa bakit hindi

pa rin tsumamba,

'pagkat kung sa bilog ng pagbalik,

may libog na nauulit, sambuwang

makapagpigil ang sambuwang 'di

makapagpigil sa bilugang pag-ibig,

at kung ibig pa na manumbalik,

ibig ko ring walang sabit, kung

sa pagbalik ko sa pagsulat, 'pag

bumalik ay sambit na wala nang

pagsabit. isang bitaw sa walis,

at sa isang buwan na mag-uulit.

eepy

this coffee smells like popcorn,

a setup reminding me of home.

i could just express less, not

as logical, but kinda, too. I can

never escape, not too eternity,

though, 'cause i eager too fast,

which won't ever last still, still,

i'd rather say something poetic,

than say something unreal. we

should all just be honest, untake

glamours of past deals. pretend

nothing is utterly wasted, no-

thing is entirely sealed.

this coffee might smell like pop-

corn, or rather a taste somewhere

special. i've never, ever wasted

such, for every infinite's sake,

and until the end of forever, i

shall make all my mind breaks.