7. On Leadership

Para sa akin, ang pagiging isang pinuno’y isang napakamakapangyarihang posisyo’t walang makapagsasabi sa’yo kung ano ang dapat mong gawin. Malakas ka nga’t matibay dapat ngunit hindi pa rin dapat binabalewala ang mga taong nagluklok sa iyo sa iyong kasalukuyang posisyon. Lagi kong tinatandaang wala naman yung pinuno riyan kundi lang din dahil sa mga taong bumoto para sa kanya. Sa katunayan, ang pinuno lang din naman talaga ang nagsisilbi, naglilingkod sa kanyang mga kinauukulan. Siya pa rin dapat yung pinakapagod, pinakamaraming inisip, ginawa, at ibinigay. Marunong makisama sa lahat at walang pinagpipilian kung nahihirapang magdesisyon. May sariling opinyon ngunit pinakikinggan pa rin ang opinyon ng iba. Ang pinuno ay hindi sumusuko dahil sa kanya lang din madalas kumukuha ng lakas ang kanyang mga pinag-uukulan. Kinakaya niya ang bawat problemang kinakailangang tahakin, kahit na maaaring imposible, ngunit nagbibigay ng karampatang pansin at susubukan pa ring magbigay solusyon. Ang pinuno ay hindi nakakatakot ngunit nirerespeto. Hindi siya namimilit at nasa punto ang kanyang mga utos. Ang pinuno ay matalino. Ang pinuno ay inspirasyon sa kanyang mga tao. Ang pinuno ay isang huwaran. Kung may pipiliin lang din naman akong role model, siguro’y yung pinakamagagaling na direktor na lamang ng pinakamagagandang pelikula. Maaaring sila lang din ang nagsulat ng kani-kanyang naratibo ngunit marami pa rin, actually lahat, ay kailangan nilang tutukan. Napakahirap na bagay iyon para sa akin, mga bagay, at isang napakalaking kaganapan iyon sa kanilang mga sarili kung mabuo man nila ang kanilang mga obra. Malilinang ko siguro ang ganitong mga kakayahan kung magsisimula ako sa aking sarili, sa aking sariling kinakailangan din ng matibay na pinuno. Kailangan ko munang pamunuan ang bawat gawain ko, para naman kapag sinubukan ko nang mamuno sa iba, hindi na ako ganoong mahihirapan.