Tiyak, dumaan ka na sa pagkabagot sa buhay. Nasabi ko 'to dahil unang-una, nasa page ka na ito. Pangalawa, well... wala na palang pangalawa. Pero alam kong nabagot ka na rin sa buhay. Alam kong napagod ka na rin minsan at nagtanong sa mga ulap kung ano nga ba talagang silbi mo. Yung iba, nagsasound trip. Yung iba, naglalaslas. Yung iba, tumatalon sa building, kasi may photoshoot, jumpshot, hindi yung iniisip mo. Maraming panrelieve ng stress, puwedeng yosi, beer, laro, jakol, salsal. Ako, nagsusulat. Yung iba, nanonood. Pero minsan, kapag hindi mo na talaga kaya, alam kong kumakapit, este... lumalapit ka sa iba. Nagtatanong ka sa maraming tao kasi hindi pa sa'yo okay yung iisang advice. Gusto mo, marami. Tinitimbang mo na lang kung alin ang mas maraming beses na mauulit na advice at iyon na lamang ang susundin mo, which is mali. Nasa'yo pa rin ang huling desisyon, laging tandaan. Wala sa mga kanta, sa blade, sa camera ang tunay na mga sagot. Wala sa nicotine, alkohol, o experience points. Wala rin sa akin, at sa iba. Gabay lamang ang lahat ng mga ito para humantong ka sa sagot, sa totoong sagot, dahil sa huli, ikaw lang ang makapagsasabi kung sino ka ba talaga, kung bakit ka nga ba nandito sa mundo, kung bakit umabot ka sa page na ito, kung totoo nga ba ang lahat ng sinasabi ko.
Red pants... not so good ~
No comments:
Post a Comment