XX

Sa struktura ng jeep, magkaharap ang dalawang mahabang upuan sa likod ng driver. Kaiba sa bus, napakaluwag ng leg room sa harapan ng pasahero na dapat e walang makasasagi man lang sa kanyang mga tuhod. Yun ay kung walang may dalang bagahe.

Para sa mga pangkaraniwang commuter na walang pambili ng kotse, ang gitnang bahagi ng jeep ay para naman sa kanilang mga bagahe. Groceries, malalaking bag na puno ng gamit at damit, mga bagay na hindi mo na kailangan, mga nakaraang hindi na puwedeng ipagpaliban, malalaking asong hindi puwedeng ikandong (kahit puwede naman!), mga tandang na panabong na isinasalukbong ng malalaking kahon, mga batang pasaway na ayaw pakandong, at marami pang iba.

May mga panahong lingguhan ang aking pabalik-balik mula Maynila at probinsiya. Isa ako sa mga nakakagamit ng gitna para sa bagahe ng aking mga damit. Sinubukan ko na dating magpalaba sa laundry service pero madalian lang kung sakaling ipagagawa ito at hindi pulido, at ayaw ko ring makipila pa kung sakaling self-service laundromat naman ang matitirang option.

Nahihiya ako dati sa tuwing nakakasagi ako ng tuhod o paa sa tuwing ipapatong ko na sa gitna ang aking malaking bag. Sa ngayon, tanggap ko nang matatanggap din nila ang sitwasyong linggu-linggo lang din naming kinapapalooban. Sa reyalidad ng pasaherong jeepney, bawat espasyong hindi nagagamit ay nakalaan para sa naghahanap ng paggagamitan. Sabitan man o lagayan, hindi naman mapipirming pahingahan. Hayaan.