..mapa kaya natulog akong muli. Nagising naman ako nang tama sa oras at madaling inihanda ang aking sarili. Nagtungo muna ako sa Coop pero walang mapa ng Pilipinas. Panay mapa ng Asya at mundo ang nakita ko. Matapos maghanap pa kahit na alam ko sa sarili kong tatlong beses ko nang paulit-ulit na sinuri ang mga hawak-hawak kong mapa, dumiretso na ako sa SC. Nakahinga naman ako nang maluwag dahil nakabili ako ng malaki, makulay at malinaw na mapa. Dahil tinatamad akong ilagay sa aking coin purse ang parteng barya ng aking sukli mula sa pagbili ng lecheng mapa at tinamad akong maglakad papuntang CAL ay sumakay na ako ng Katipunan na jeep. Umabot naman ako sa oras ng klase. Matapos mag-discuss ng kung ano ang aming prof at mag-iwan ng assignment ay pinalabas na kami. Wala na akong pakialam kung ano pa ang mga sumunod na nangyari. Pagkatapos ng aking huling klase ay lumabas na ako malamang ng aming kuwarto ng Arki 1. Unang-una sa lahat, masaya ako paglabas ko ng kuwarto kasi sabi ng aming prof na wala kaming klase sa Biyernes. Makakasabay na naman kita pauwi. Pangalawa, madadapa na naman ako sa aking daan pauwi kasi madilim ang daang tinatahak ko galing sa Arki. Pilit kong dinadaanan yung kahit gabi na kasi paliku-liko yung daan at wala sa kalsada. Bahala nang madapa ako, e umuulan pa noon. Bahala na ring may matapakang palaka at puddles. Dahil tinamad na naman akong maglakad pauwi at hugutin ang aking malupit na payong mula sa malupit kong bag ay sumakay na lang ako ng Ikot. Pangatlo, gusto na kitang makita ulit kahit na alam kong magkatabi tayo sa classroom ng Geog 1 noong mga oras bago sumapit ang aking huling klase. Habang nasa jeep pa lamang ay alam ko nang nasa Infirmary ka. Inisip kong magkikita pa ulit tayo kahit sandali lang. Buti na lang at may bibilhin ka sa Coop kaya doon na tayo nagkita. Hindi kita nakita sa 1st floor kaya malamang nakita kita sa 2nd floor. Matapos mong mabili ang iyong kailangan ay naglakad na tayo pauwi. Muli, hindi ko na naman maalala kung sino ang nagyaya pero ang naalala ko e kumain tayo ng siomai. Pagkaubos ng ating siomai ay umuwi na tayo sa kanya-kanyang mga boarding house.
Hindi ako mapakali. Gusto pa kitang makita pero may kailangan lang akong tapusin. Minadali ko na ang pagsasalin ko para sa Pan Pil 17 at pumorma na ng pang-jog. Naglakad na ako papuntang Acad Oval at pagdating ko sa tapat ng Kalay, nagsimula nang umambon. Hindi na ako nangahas pang ituloy ang aking pagtakbo kaya bumalik na lamang ako ng boarding house at tinext ka kung puwede ba tayong magkita. Hinubad ko na ang aking rubber shoes at lumabas muli ng boarding house. Sinabi kong magkita tayo sa kantong malapit sa track oval pero nakita ko sa iyong mga text na nasa kabilang kanto ka napadpad - ang cute. Nagsimula nang lumakas nang kaunti ang patak ng ambon pero hindi ko na ito inisip. Nahiya lang ako nang kaunti nang makita kitang may dala-dala pang reading para sa iyong major. Inasar na lang kita at sabay na tayong naghanap ng upuan sa track oval. Hindi ako natutuwa sa mga upuang punong-kahoy kasi masakit sa puwet pero iyon na lang pinili ko para sa atin kasi malapit lang sa kanto. Ayaw ko nang palakarin ka pa nang malayo. Umupo na tayo at nag-kuwentuhan. Wala akong makitang bahid ng pag-aalala, galit o hiya sa iyong boses. Pakiramdam ko masaya ka rin at nagkita tayo. Lumakas pa lalo ang buhos ng ulan at binuksan mo ang payong mong hindi ko alam gamitin. Sa patuloy na paglakas ng ulan, unti-unting nagdikit ang ating tagiliran... hanggang sa iniyakap ko na ang aking kaliwang braso sa likod mo... Kinabahan ko kasi baka tanggalin mo agad ang aking braso pero nakahinga naman agad nang maluwag nang nagpatuloy ka pa rin sa pagdaldal sa akin. Papalapit na nang papalapit ang oras ng iyong curfew pero paulit-ulit mong ipinaaalala sa aking ayaw mo pang umuwi kasi ayaw mo pang mag-aral. Hindi ko maintindihan sapagkat may dala kang readings, tapos ayaw mong mag-aral? Lumampas ka ng 30 minutes sa iyong curfew at nagulat ako dahil inabot pa tayo ng isang oras sa track oval nang nag-uusap lang at kinaya ng aking puwit ang parusa ng madaliang pagpili ng mauupuan. Sabay na tayong naglakad pauwi, nagkukuwentuhan pa rin at nagpaalam nang muli sa isa't isa pag-abot sa ating bahay. Nakatanggap ako ng mensahe mula sa'yo paghiga ko sa aking kama - ikaw ay nagpapasalamat sa aking pagyakap. Ang awkward man ng pagkakasabi ko rito, hindi ko maikakailang nasiyahan naman ako at napasaya at napagaan ko ang iyong pakiramdam. Naastigan na naman ako sa mga nangyari para sa araw na ito bago matulog sa napakalupit kong kama.
Paggising ko ng Huwebes ng umaga ay kinakabahan na naman ako para sa aking..
Hindi ako mapakali. Gusto pa kitang makita pero may kailangan lang akong tapusin. Minadali ko na ang pagsasalin ko para sa Pan Pil 17 at pumorma na ng pang-jog. Naglakad na ako papuntang Acad Oval at pagdating ko sa tapat ng Kalay, nagsimula nang umambon. Hindi na ako nangahas pang ituloy ang aking pagtakbo kaya bumalik na lamang ako ng boarding house at tinext ka kung puwede ba tayong magkita. Hinubad ko na ang aking rubber shoes at lumabas muli ng boarding house. Sinabi kong magkita tayo sa kantong malapit sa track oval pero nakita ko sa iyong mga text na nasa kabilang kanto ka napadpad - ang cute. Nagsimula nang lumakas nang kaunti ang patak ng ambon pero hindi ko na ito inisip. Nahiya lang ako nang kaunti nang makita kitang may dala-dala pang reading para sa iyong major. Inasar na lang kita at sabay na tayong naghanap ng upuan sa track oval. Hindi ako natutuwa sa mga upuang punong-kahoy kasi masakit sa puwet pero iyon na lang pinili ko para sa atin kasi malapit lang sa kanto. Ayaw ko nang palakarin ka pa nang malayo. Umupo na tayo at nag-kuwentuhan. Wala akong makitang bahid ng pag-aalala, galit o hiya sa iyong boses. Pakiramdam ko masaya ka rin at nagkita tayo. Lumakas pa lalo ang buhos ng ulan at binuksan mo ang payong mong hindi ko alam gamitin. Sa patuloy na paglakas ng ulan, unti-unting nagdikit ang ating tagiliran... hanggang sa iniyakap ko na ang aking kaliwang braso sa likod mo... Kinabahan ko kasi baka tanggalin mo agad ang aking braso pero nakahinga naman agad nang maluwag nang nagpatuloy ka pa rin sa pagdaldal sa akin. Papalapit na nang papalapit ang oras ng iyong curfew pero paulit-ulit mong ipinaaalala sa aking ayaw mo pang umuwi kasi ayaw mo pang mag-aral. Hindi ko maintindihan sapagkat may dala kang readings, tapos ayaw mong mag-aral? Lumampas ka ng 30 minutes sa iyong curfew at nagulat ako dahil inabot pa tayo ng isang oras sa track oval nang nag-uusap lang at kinaya ng aking puwit ang parusa ng madaliang pagpili ng mauupuan. Sabay na tayong naglakad pauwi, nagkukuwentuhan pa rin at nagpaalam nang muli sa isa't isa pag-abot sa ating bahay. Nakatanggap ako ng mensahe mula sa'yo paghiga ko sa aking kama - ikaw ay nagpapasalamat sa aking pagyakap. Ang awkward man ng pagkakasabi ko rito, hindi ko maikakailang nasiyahan naman ako at napasaya at napagaan ko ang iyong pakiramdam. Naastigan na naman ako sa mga nangyari para sa araw na ito bago matulog sa napakalupit kong kama.
Paggising ko ng Huwebes ng umaga ay kinakabahan na naman ako para sa aking..
No comments:
Post a Comment