Afro Zest

Codes. Syntax. Microphones. Headphones. Noise kills. Bug fixes. Fix. Fig. Full. Fury. F. Fuck. Fucker. Fuckers. Fucking  fuck. Fuckity fuckfuckfuck. Frustration. Fail. Failed. Fails. Failure. Failures. Failures. Flail. Frames. Framed. Fool. Fools. Fools! Fuck. Fire. Flames. Frosts. Frozen Flames. Frosted Fire. Faint? Frail. Frails. Free? Free. Foam. Fake! Fakes! Fake. Fume. Fan. Fame. Fantasy. Feint. Fight. Fought. Freeze. Fissure. Friend. Friends. Friends! Friends... Friends? Find. Finds. Floo. Found! Foes. Fades. Feels. Flee. Fleed. Forge! Haha! Fags. Far. Far away. Far far away. Fl u i ddd. Fluent. Futa. Fut-. Fut-. Futang ina. Ugh. Feel. Finite. Forever? Fly. Flies. Sticky. Stick. Ice. Eyes. Feeds. Fed. Fed up. Flamboyant! Fabulous! Faaaaassst...? Frail. Frails. Fuzz? The fuuunds. NOOO. Fuck. Food. Barrels! Working with the barrels all along. Fair, yes? Fair? COLD! Fridge. Farms. FARMERS! FUCKING FARMERS. Fertile? Hindi nga? Fat. Totoo? Fountain. Fountains. Faces. Fields. Figures. Fallacies. Fear. Fences. Faramore! Far amour. Far armor. Family?  Foul. Foggy. Fizz. Flicker. Forget. 

Scenario 3

Guro: E putang 'na, hindi naman sa'tin galing yun e! 'Di ba? Nanggaling kaya 'yon sa mga E-

(Biglang bumukas ang pinto ng silid.)

Guro: O, ngayon ka lang nalate ah! Sa'n ka galing bata ka? Hindi mo na tuloy maiintindihan yung pinag-uusapan namin. O siya, umupo ka na. Chinese New Year pa man din! Baka malasin ka! Haha!

Mag-aaral: Chinese din po kasi girlfriend ko.

Guro: Ahh, kaya naman pala. Sana mamaya na lang kayo nagcelebrate! Kita mong may klase pa tayo o!

Mag-aaral: Quickie lang naman po e.

Scenario 2

Guro: E putang 'na, hindi naman sa'tin galing yun e! 'Di ba? Nanggaling kaya 'yon sa mga E-

(Biglang bumukas ang pinto ng silid.)

Guro: O, ngayon ka lang nalate ah! Sa'n ka galing bata ka? Hindi mo na tuloy maiintindihan yung pinag-uusapan namin. O siya, umupo ka na. Valentine's Day pa man din, malelate ka pa, sa klase ko pa.

Mag-aaral: Nagpatirik pa po kasi ako.

Guro: Ng ano? Kandila? May ginunita ka pang death anniversary?

Mag-aaral: Hindi po. Ng mata po.

Scenario 1

Guro: E putang 'na, hindi naman sa'tin galing yun e! 'Di ba?! Nanggaling kaya 'yon sa mga E-

(Biglang bumukas ang pinto ng silid.)

Guro: O, ngayon ka lang nalate ah! Sa'n ka galing bata ka? Hindi mo na tuloy maiintindihan yung pinag-uusapan namin. O siya, umupo ka na.

Mag-aaral: Tumae pa po kasi ako.

Guro: Naknampucha! Ang tagal mo namang tumae?

Mag-aaral: Wala na po kasing tissue. Naghalungkat pa po ako ng bag at nag-isip kung anong gagawing pamahid sa puwet ko.

Guro: O siya.

Mag-aaral: ...

Guro: Naknam, naiintriga ako kung malinis ba yang puwet mo o kung ano! May nagamit ka naman ba?

Mag-aaral: ... Opo. Yung readings niyo po.

Boss Lady Supladita Underscore 50

Kitang-kita naman ang kalinawan ng pagkakaroon ng hindi umano’y mukhang pagtututulan o pagsasalungatan ng Manaoag Legends at ng Urduja Legends patungkol pa lamang sa relihiyong kanilang pinagmulan. Kung ang Manaoag, bilang isang siyudad sa probinsiya ng Pangasinan ay hitik sa mga kuwento-kuwento tungkol sa rebelasyon o pagpapakita ng Blessed Virgin Mary, isang tanyag na icon at sinasamba ng mga kaanib ng Simbahang Katoliko, si Urduja naman, na mababakas din ang yaring pinagmulan sa Pangasinan, ay isang princess at heroine na may orihinal na pinagmulang Sanskrit. Sinasabing ang Sanskrit ay ang wikang ginagamit panliturhiya ng Hinduism at wikang pang-iskolar naman ng Buddhism at Jainism. Sa panahon ngayon, kahit ang mga Muslim na rin ay nakikipagtalastasan gamit ang wikang Sanskrit. Hindi malalayong ang Urduja, bilang na ring unang-unang nadiskubre ito ni Ibn Battuta na isang Muslim na manlalakbay, ay isang mahiwagang kathang maikakabit sa Islam.

Taliwas sa mga ipinapakitang kagandahang-loob at pagpapakumbabang itinuturo ng mga kuwento tungkol sa Birheng Maria sa Manaoag, si Prinsesa Urduja ay sinasabing isang prinsesang mandirigma. Dito pa lamang, napakalayo na ng tinataglay na mga katangian ng dalawang nabanggit na babae. Kung si Birheng Maria ng Manaoag ay napakadalisay at mukhang ‘di makabasag pinggan sa kabaitan at kalumanayan, si Prinsesa Urduja, kung yayakaping lubos ang katangian niya bilang isang mandirigma ay kakikitaan ng dahas, pagkakaroon ng alam sa buhay, ibig sabihin ay kayang dalhin ang sarili nang hindi umaangkas sa lakas at kapangyarihan ng iba, lalo na ng isang lalaki, kayang makidigma at pumatay, at handang-handa sa kung sinumang lalaban sa kanya. Kung pareho mang kakikitaan ng katangian ng pag-aalay ng buhay, o kahandaang magbuwis ng sariling buhay para sa iba, masusuri kayang pagkakaiba ang sa dalawa, kung sa pareho lang din naman nilang ibinubuwis at iniaalay ang kani-kanilang mga buhay para sa diyos at kapwa nila? Kung magkaiba lang din naman ang kanilang mga paraan sa paghahayag ng pagtatanggol sa paniniwala, maaari na rin sigurong pansinin ang ganitong mga pagkakaiba. Sinasabi rin kasing si Prinsesa Urduja ay isang mandirigmang personal na kumuha ng kanyang sariling bahagi sa pakikipaglaban at naghahamon pa nga ng mga duwelo mula sa mga kalabang mandirigma. May mga nagsasabi pa ngang ang tanging pakakasalan lamang ni Urduja ay ang lalaking makatatalo sa kanya sa pakikipaglaban. Maraming mga manliligaw na mandirigma ang natakot nang lumapit pa sa kanya dahil sa pangambang maipahiya.

Ang ganitong imaheng ipinapakita ng prinsesa, na lubhang salungat sa ipinapakitang imahe ng isang babae na naimpluwensiyahan ng Simbahang Katoliko, ay nagsasabi lamang na hindi nagkaroon noon pa ng diskriminasyon sa pagitan ng mga kasarian, bago pa man dumating ang mga Espanyol na mananakop. Sayang din lang kung nabura ang maganda na sanang ipinakikilalang kaugalian at moral na pagtanggap sa kapwa-tao, kahit na iba-iba pa man ang bawat kasarian ng mga sinaunang Pilipino, dahil na rin sa pagyakap ng nakararami sa ipinakilalang relihiyon ng mga prayle.

Gayunpaman, mayroon pa rin namang pagkakapareho ang Birheng Maria at si Prinsesa Urduja. Kapwa naman sila mayroong representasyon sa mga lugar na nadaanan o pinangyarihan ng kanilang mga kuwento. Sa probinsiya ng Pangasinan, ang gusaling capitol sa Lingayen ay pinangalanang Urduja Palace. Mayroon ding estatwa ni Prinsesa Urduja na nakatayo sa Hundred Islands National Park doon din mismo sa Pangasinan.

Si Xiao

Kinailangan kasi naming mag-interview ng isang batang nais naming kuwentuhan kung saka-sakali. Ito yung profile na nabuo ko. Hindi ko dineretsa ng mga tanong katulad ng katangahang ginawa ni Ricky Lo kay Anne Hathaway - 'pakabobo mo, hungkag. Huwag ka nang mag-iinterview nang gano'n ah? Matuto ka munang makipag-usap. Magpraktis ka muna sa bata para matuto ka. Tulad ng ginawa ko kay Xiaoyu, parang kinakausap ko lang siya, tapos pabato-bato ng napakadadaling mga tanong. Mga tanong na may sagot. Mga tanong na hindi awkward. Mga tanong na masarap sagutin kahit hindi na tayo bata pa. Tinype ko lang lahat ng sinabi niya.

Xiaoyu's Profile:

Daddy: Christopher Miguel Guno

Mommy: Reilyn Mae Castro

Child: Xiaoyu Lee Castro

Birthday: May 30, 2008

Edad: 4

Pagkain: chicken at tsaka taba

Gulay: sayote

School: prep

Toys: Barbie, butterfly na barbie, lutu-lutuan

Cartoons: Oggy and the Cockroaches, Fairly Odd Parents, Mr. Bean

Bumasa: hindi pa

Hobbies: drawing, TV

Color: violet, purple, pink, lahat

Anong ginagawa mo sa school: Nagsaslide sa school ko na malaki. Sa malaking slide. Gumagawa rin ako ng sand castles. Naghahanap ako ng ibang damit.

Anong ginagawa mo sa bahay: Naglalaro kasama si Kyle. Naglalaro kami ng barbie and butterflies. Naghide-and-see (hide-and-seek).

Anong gusto mo paglaki: Gusto ko maging doctor at tsaka maging pulis. Gusto kong magwalis paglaki.

Lugar: Gusto kong pumupunta sa SM tsaka sa pagsakay sa motor ni Daddy. Gusto ko palaging pumapasok.

Gusto ko palagi paikot-ikot magtrolley. At tsaka palagi ako nagbabike. Gusto ko palaging naglalaro kami ni Kyle. Takot ako kay Chuckie. Takot ako sa multo. Hindi ako takot sa ipis. Takot ako sa daga. Ayaw kong kinukulit ako. Ang gusto ayaw ko na umuupo ako. Mahilig ako sumigaw, kumanta at magballet-balletan. Gusto kong kinakanta ang That What Makes You Beautiful, Call Me Maybe, at One Thing. Ang paborito kong animal ay cat and dog. Mahilig ako magtakbo kahit pinapagalitan ako at maysakit ako. Ang paborito kong damit ay dress. Ang paborito kong dress ay color pink and purple and blue and grey.

Xiaoyu Lee ang pangalan ko kasi favorite ng daddy ko si Xiaoyu sa larong Tekken.

Mga Bahagi ng Pananalita ng Wikang Tagalog

Sinimulan ang The Parts of Speech in Tagalog: A Reexamination sa kung paano nga bang nagkaroon ng mga panimulaing pag-uusap tungkol sa paghahati sa mga salita o ang pagkakaroon ng iba’t ibang grupong makapagkaklasipika sa mga salita ng isang wika batay sa kanilang pare-parehong katangian. Ang usapin daw na ito ay maaaring  sumibol sa pag-uusap tungkol sa Language Universals o yung mga bahagi ng lahat ng wika sa mundo na puwedeng ikonsiderang pagkakapare-pareho nila. Halimbawa na lamang na ang lahat ng wika sa mundo ay hinding-hindi mawawalan ng mga pangngalan at pandiwa. Nang simulan na ng mga unang nag-aaral sa wika ang ganitong mga salita, nagsimula na rin ang paghahati-hati sa kanila.

Ang unang-unang paghahating ginawa sa wika ay unang beses daw ginawa ng mga sinaunang Griyego sa kanilang wika. Klinasipika nina Aristotle at Plato ang sinaunang wikang Griyego sa dalawang grupo: bilang mga pangngalan at bilang mga pandiwa. Hanggang sa tagal na ng panahon, dumami na rin ang mga lingguwistang nag-aral at nagsuri sa mga posibleng pagkakatulad ng mga wika hinggil sa mga bahagi nga ng kanilang pananalita. May mga nagsasabing kailangang nasa loob mismo ng isang pangungusap ang isang salitang tinutukoy pa ang kanyang kinabibilangang pangkat. May mga nagsasabi ring hindi rin naman pupuwedeng parating may mga katabing salita pa ang isang salita para lamang masabi agad kung anong uri ng salita ito. Kailangan din naman daw na magkaroon ng mga depinisyong makapaglalarawan sa mga salitang ito at posibleng makapagbigay-kahulugan batay nga sa kanilang gamit nasa loob man o wala sa isang pangungusap.

Isinunod na rin ang kaso ng pag-aaral ng Tagalog ng mga prayleng Espanyol sa Pilipinas bilang pangunahing hakbang sa pagsakop ng pag-iisip ng mga sinaunang Pilipino. Dahil nga sa inaaral nila ang wika ng mga katutubo noon, kinailangan nilang bumuo ng mga diksyunaryo para hindi na mahirapan pa ang mga susunod nang prayle o maipadala na ang mga nasabing diksyunaryo sa bansang Espanya para maaral na agad ng mga ipadadalang prayle ang wika ng kanilang masasakupan. Natural lamang, bilang mga diksyunaryo, na hindi lamang ibigay ang kahulugan ng isang lahok kundi maibigay na rin kung anong bahagi ito ng pananalita. Mula kina San Jose, Totanes at Coria, magkakaiba man ang bilang ng dami ng bahagi ng pananalita sa kani-kanilang mga listahan, nagkaroon pa rin ng pagkakatulad sa mga ito - Ang mga salita raw sa wikang Tagalog ay naglalaman ng dalawang pangunahing klasipikasyon: ang mga ugat at ang mga panlapi. Oo, sinimulan ng ilang mga prayle na isama ang mga panlapi bilang malaking bahagi ng pananalita pero sa haba ng panahon ng pag-aaral din ay tinanggal na sila at mas lalo pang isinapangkat ang mga salita sa Tagalog. Gayunpaman, naroon pa rin ang matinding pagtingin sa paglalapi bilang isang napakalaking bagay sa Tagalog. Maaaring makatulong ang madaling pagtukoy sa bahagi ng pananalit dahil sa mga panlaping nakakabit sa isang ugat. May mga nagsasabi pa ngang lahat daw ng mga salita, kung gagamitin sa wikang Tagalog, ay maaaring maging pandiwa.

Maraming lingguwista ang nagpresenta ng kani-kanilang mga listahan ng mga bahagi ng pananalita ng wikang Tagalog. Mayroon din, katulad ni Cecilio Lopez, na nagklasipika sa mga panlapi. Hanggang sa ibinuod ng chapter na mula sa pag-aaral ng mga prayle hanggang sa mga ipinresenta ng mga lingguwista noong 1971 ay nagkakaroon pa rin ng nagbabanggaang mga ideya ngunit makikita pa rin daw ang malaking gamit ng mga lapi sa Tagalog. Mayroon pa ngang nagsabi na ang mga salitang ugat ng mga tinukoy na bilang pandiwa, pang-abay at pang-uri ay maikokonsidera pa ring mga pangngalan.

Ayon naman kina Schachter at Otanes sa kanilang Tagalog Reference Grammar, sinimulan nila ang kanilang pag-aaral sa mga bahagi ng pananalita ng Tagalog sa paghati ng isang simpleng pangungusap. Nauuna raw madalas ang panaguri, mapanominal man, adjectival o verbal ito, saka susundan ng simuno. Ipinakilala na rin nila ang pagiging marked at ‘di marked ng isang nominal na bahagi ng pananalita. Sa bahaging adjectival naman, una rin siguro nilang ginamit ang pagiging abstract ng isang ugat na pang-uri hinggil sa mga panlaping maaaring ikabit dito. Maganda rin naman daw ang ganitong pagtingin sa paghahati ng mga salita sa Tagalog ngunit matindi naman daw ang pagkakakabit ng mga ito sa kung paanong ginagamit ang isang salita sa loob ng isang pangungusap. Katulad ng nabanggit kanina sa itaas, kailangan pa ring magkaroon ng depinisyon ang bawat bahagi ng pananalita. Idinagdag na rin dito na ang mga laping nakakabit sa isang ugat ang siyang madaling makatutukoy sa kanyang bahagi ng pananalita hanggang sa tinapos na nga ang chapter sa pagsasabi na ang wikang Filipino (Tagalog) ay may kayamanan sa paggamit ng kanyang mga panlapi.

Natakot ako habang nasa kalagitnaan pa lamang ng pagbabasa ng ibinigay sa aming chapter dahil sa iba’t ibang opinyon ng maraming lingguwista hinggil sa pagpapangkat-pangkat ng mga salita ng Tagalog. Hindi na nga sila nagkatulad-tulad sa ilang mga aspeto, nagmumukha pa silang mga tama lahat! Kung baguhan ang isang mananaliksik, katulad ko, sa ganito kalalalim na mga pag-aaral sa wika, kinakailangan pa niyang pumili ng kanyang papanigang may-alam. Nagmumukhang nagsasagutan lang din ang bawat pagpepresenta ng kanilang mga listahan ng mga pagpapangkat sa mga salita. Tila, sa kanilang sariling mapalihim na paraan, sinasabi nilang sila ang sundin at huwag ito dahil sa iyon ay mali. Bakit nga ba inilagay ng awtor ang mga ito kahit na nagbabangga-banggaan ang kanilang mga ideya? Maaaring isang dahilan nito ay ang pagkakaroon ng mga punto ng bawat lingguwista. Halimbawa na lamang ay ang pagpapakilala ng mga bagong konsepto katulad ng Functors at Contentives na nang naglao’y naging Function Words at Content Words na. Mula rito ay sumibol na naman ang pagdedebate kung ang panghalip nga ba ay ibibilang sa Contents o Functions. Nariyan din ang Lexemes at Morphemes, ang pagiging marked ng isang pangngalan, at pagiging abstract ng isang pang-uri. Bawat ipinepresenta ng isang mananaliksik ay nakapag-aambag ng mga panibagong konsepto na maaaring makatulong sa pag-aaral ng mga susunod pa. Hindi lamang ang mga ito na simpleng pagtanggi lamang at pag-angat ng sariling pangalan sa larangan bilang pagsira sa mga nauna. Hindi ito mga pagpilit ngunit mga mungkahing may mga katulong na patunay.

Kung para sa akin din man lang, sana’y nagkakasundo sila sa mga ito ngunit hindi ko naman masasabing magkakakilala silang lahat at may sari-sarili naman silang mga pananaw at pagtingin sa mga salita. Kung magiging ganito din man lang, sa pagiging kanya-kanya, bakit pa isinusulong ang ganitong pag-aaral kung hindi makapagpreskriba nang maayos at nang hindi nagkakaroon ng malalaking pagkakaiba ang  kanilang mga listahan? Magandang bagay na rin sana na kung suportado nang maayos ang isang mungkahi at napapatungan na nito ang isa pa, hindi ba maaaring huwag nang isulong ang isa pa? Pero tulad nga ng nabanggit kanina, nasa ibat ibang taon naman nabuhay ang mga lingguwistang ito. Ngunit may mga naibabalik pa ring konsepto kahit na may nasimulan nang bago. O maaari ring hindi pa nababasa ng isa ang ginawa ng isa nang simulan niyang isulat ang kanya.

Maganda ngang matukoy nang maayos ang mga bahagi ng pananalita ng mga salita ng isang wika dahil kasama ito sa pag-iistandardisa niya. Ang pagpeprescribe nang maayos at detalyado ng mga katotohanan sa isang salita ay makatutulong sa mas mabilis na pag-intindi para sa mas mayamang paggamit sa wikang Tagalog. Ibig sabihin, para sa akin ay ang ganitong mga pag-aaral ay makatutulong sa pag-unlad ng madaling komunikasyon dahil sa iisa at madaling maunawaan ang iniisip ng mga taong gumagamit ng mismong wika dahil sa gamay nila ang paggamit ng mga salita sa isang pangungusap at paglalaro na rin sa mga ito dahil sa kasanayan sa paggamit ng mga panlapi. Kung mas mapaglalaruan ang mga salita, hindi lamang bibilis ang daloy ng pag-uusap ng mga tao kundi mas yayabong ang imahinasyon ng mga tao pagdating sa kanilang pag-iisip sa mga bagay-bagay. Para sa akin, saka lamang nagiging mas makulay mag-isip at magsalita ang isang tao kung gamay na gamay na niya ang kanyang wika, at malaki ang maiaambag nito sa madaliang pagtukoy sa kung anu-ano nga bang mga salita ang kanyang mga ginagamit. Naeehersisyo ang pagkamalikhain sa mga salita nang hindi lumalayo sa sintaktika at semantikang paggamit sa mga ito.

Sa huli, mananatili pa rin ang mga bagay na pinaniniwalaan ng mararami, hindi lamang ng mayorya ng populasyon kundi ng mga nakapag-aral nang marami. Ang mga nasa akademya lang din naman ang mga maaaring may pakialam sa ganitong mga usapin, o sa mga nag-aaral lamang ng wika, kultura at lipunan ng Pilipinas. Gayunpaman, para sa aki’y sana’y maipakilala na nang maayos sa elementarya ang ganitong mga konsepto sa lingguwistika nang sa gayon ay kahit wala na silang pakialam sa ganitong mga usapin sa pagtanda nila, nananatili pa rin kanilang mga kubling-malay ang wastong paggamit sa mga salita.

Happy Balentayms Day!

Araw na naman ng kakornihan. Pero okay lang, para pasok pa rin 'tong korni kong post. Ano nga bang sasabihin ko pa, e lahat naman na yata ng kakornihan e alam na ng lahat ng mga jejelogs. Bakit ba kasi ang lalaki ng mga sapatos at sumbrero nila? May ilan din namang hindi sa panlabas na kaanyuan nagpapapansin, katulad ko. Mga pamimilosopong pagpapapansin. Kilala mo sila? Kilala mo yang mga yan. Nagkalat sila dati sa GMs sa texts, ngayon, sa internet. May isa lang talagang nakairita sa akin. Sabi niya kasi, bakit pa raw may Valentine's Day, e maaari naman daw magpahayag ng dinaramdam sa taong ninanais sa kahit na anong mga araw. Sabi ko sa isip ko, e tang ina mo ba? Mahirap nang sumira ng binuong kultura (kahit na hindi naman sa'tin originally nanggaling ang konseptong ito). Halatang ampalaya ang peg ng mangmang na ito. Alam mo kung bakit? Alam mo yan. Alam kong alam niya rin ito. Bakit? Kapag Pasko lang ba puwedeng magregalo? Kapag Undas lang ba puwedeng pumunta sa patay? Nakasisira kayo ng ulo. Puwede ba, huwag kayong hungkag masyado? Mahirap nang bumasag ng nakagisnang kalinangan. Hindi rin madaling bumuwag ng nakasanayan. Huwag KJ para lang mapansin. Minsan, yung pamimilosopo natin, itago na lang sa sarili muna kung 'di naman talaga gano'n katibay. Nababasag kayo e. Maraming espesyal na araw na puwede namang sa iba. Maraming nakaugaliang gawaing maaari rin naman sa ibang araw. Mahalaga na ring mayroong mga pagpapaalala, katulad ng Valensayns Dei, na may iba't ibang bagay pa ring pupuwedeng makapagpagunita sa isang tao. At isa na ro'n ang paghahanap ng taong walang tigil niyang ililibre hangga't sila pa.

Sa Pagpaplano

Alam naman na siguro nating lahat na napakahalaga ng pagpaplano. Maraming na ngang nag-ooveruse ng kasabihang kapag nasawi kang magplano, nagplano ka nang masawi. Ang hirap din naman kasing hindi dire-diretso sa isang bagay na dapat ay tuluy-tuloy na ginagawa. Yung ibang tao, may planners. Yung ibang tao, pinipilit na lang tandaan, baka sakaling maalala. Yung iba, feeling nila sobrang galing nila kaya dinaaraan na lang lahat sa tsambahan. May mga nag-aaral bago mag-exam. May mga nagpaplanong magcram. May mga pinag-iisipan ang mga sasabihin sa ligawan. May mga stalkers. May mga nagbabasa ng walkthroughs. May mga nagrerestart. Pero lahat pa rin talaga ng plano hindi nasusunod. Nakababadtrip na ganito pero nakatatakot ding kaligtaan.

Kapag Fuck This Shit Na Talaga

Lasing ka lang. Hindi ka na nag-iisip. Halos wala ka nang maaalala. Wala ka nang hiya. Walang-wala ka na.

Kapag Fuck This Shit Na

Ito ang mga pagkakataong wala ka nang pakialam sa kahihinatnan ng mga desisyon mo o alam mong walang kabuluhan na ang mga pinaggagagawa mo o may hinuha ka nang hindi kaaya-aya ang kahahantungan ng iyong mga balak. Ito yung pakiramdam na mayroon kang napakalubhang sakit pero sige ka pa rin sa katatrabaho. Ito na yung panahong iniwan ka ng kasintahan mo kasi mayroon siyang iba pero kailangan mo pa ring ipush ang thesis, reports and projects mo. Ito na yung pagpapatuloy pa rin sa ipinagpalibang mga gawain kahit na naubos na ang lahat ng ari-arian mo, ng dignidad mo, ng kasarian mo, ng dangal mo. Ito yung bumubulong sa iyo na wala ka nang kuwenta. Ito na yung pinipilit mo pa ring makisalamuha sa mga taong kagalit mo sapagkat wala ka nang iba pang pagpipilian. Ito yung mga panahong marami kang gustong pagbintangan dahil in denial ka pa ring kasalanan mo naman talaga. Madalas, si Batman ang sasaklolo. Yung iba naman, tadhana at dasal. Hindi ito ito na talaga. Ito'y ito na lang talaga.

Ampon Ako

Hindi ko maintindihan ang mga tao. Noong nalaman kong ampon ako, parang okay pa rin naman sa akin. So what? E lumaki ako. May nagpalaki sa akin. Hindi ba masuwerte ako? Napakatanga naman ng mga taong naghahanap ng "totoo" nila'ng magulang. Bakit? Ano ba talagang ibig sabihin ng magulang? Iyon lang ba yung pisikal na bumuo sa'yo dahil sa libog at pag-ibig? Sa libog o pag-ibig? Hindi ba tunay na magulang ang nagpalaki sa'yo? Nagturo, nagtiis, naghirap, nagsakripisyo, naglaan ng oras para sa iyo? Napakakakapal naman ng mukha ng mga batang hinahanap pa ang "tunay" nila'ng magulang. Feeling niyo maganda parati pinapakita sa TV? Kung totoo lang sa totoo, wala akong karapatang balewalain lahat ng ginawa sa akin ng mga magulang ko. Wala akong ibang magulang. Wala nang paghahanap sa iba pang totoo.

Isang Thought Ngayong Buwan ng Pebrero

Sabi nung isa ko'ng prof, may dalawang uri ng taong hinding-hindi kayang magsinungaling. Yung isa, yung lasing. Yung isa naman, yung in love. Paano pa yung lasing na in love? Pero minsan kasi, 'pag lasing ka, parang napakavulnerable mo sa maraming aksidente. Nakakatakot din. Kapag good vibes ka ba sa crush mo, susubukan mo pa bang yayain siya na uminom?

Pauwi Na Kasi Yung OFW Kong Tatay

Susunduin na namin ngayon yung tatay ko sa airport. 10:30 pa raw approx darating ang airplane ni Tatay kaya lang, syempre, mabuti nang maaga kaysa late. Maigi nang sobra sa oras kaysa kulang. Narito kami ngayon sa kotse. Iniisip ko pa rin kung bakit ko sinimulan 'tong post na 'to. May gusto kasi akong sabihin kaso ang hirap nang magsegway sa walang kuwentang intro. Natagalan nga ako sa pamagat tapos kapag nagsusulat na ako nang tuluy-tuloy e nakatatamad nang magproofread at ayusin ang daloy. Hindi nga pala namin kasama ngayon si Lei. Parang pinapili ko kasi siya kanina kung sasama siya sa pagsundo sa airport o tutuloy siya sa pagtambay sa inaapplyan namin'g org. Tinanong ko siya, makailang ulit. Ramdam ko naman yung gusto niya ring sumama, at ramdam ko rin yung katamaran niya sa pagtambay. Pero bakit pinili niya pa ring tumambay? Minabuti ko na lamang na huwag magalit kasi parang ang panget naman din lang kung napilitan lamang siyang sumama sa amin kahit na napilitan lang din siyang tumambay sa tambayan ng org. Labo minsan ng mga tao no? Minsan nga, nilalagay ko yung sapatos ko sa refrigerator pagkahubad ko nito pagkagaling sa biyahe. Tatatlo lang tuloy kami ngayon nina Michaelle at Kuya. Kahit na ganito, kung ako man ang ipupuwesto sa mga sapatos ni Lei sa ngayon, pipiliin ko na lamang sumama sa pagsundo sa daddy niya.

Kapag Nagsi-CR sa Labas

Pagbukas mo ng pintuan ng cubicle sa CR ng pinagkakaabalahan mo'ng mall, nakita mo na may tae. Tae. As in yung color yellow, mahahaba, putul-putol. Parang hiniwa pa talaga nang pantay-pantay ng butas ng puwet niya. Ang hirap naman daw kasi tumae ng isang sobrang habang tubol. Para magkasya na rin sila, at para na rin siguro napanonood mo silang nagsuswirl sa inodoro. Umatras ka na lamang at lumipat sa ibang cubicle. Pero bakit? Bakit ka nga ba nandidiri sa tae ng iba? Tapos sa tae mo e inaamoy mo pa pagkalaglag nito sa tubig. Tapos tinitingnan mo rin itong magswirl bago iflush. E pareho lang naman silang tae. Hindi naman sila nakakabit sa katawan, inilabas nga e. Parehong nakahiwalay, magkaiba lamang ng pinanggalingang large intestines. Pero bakit gano'n ka pa rin makitungo sa tae ng iba?