Ang tahimik ng ngiti mo noong oras na iyon. May saglit ka pang pagkismet sa iyong mga labi. Nag-aabang lamang ako sa iyong mga mata. Sana huwag kang tumingin sa akin. Sana'y magkasalubong lamang tayo ng mga paningin.

Hindi ko magawang hindi kabahan. Nais kong pasukin ang iyong isipan. Nais kong malaman lahat ng iyong gusto, lahat ng iyong mga ayaw. Ano ba ang paborito mong pagkain? Marunong ka bang magluto? Marunong ka bang maglaba? Mamlantsa? Kaya mo bang lutuin ang paborito mong ulam? Bakit 'yan yung pangalan mo? Isa lang talaga yung pangalan mo? Ilan kayong magkakapatid? Pang-ilan ka? Kailan ka ba nagsimulang magyosi? Umiinom ka rin ba? Bakit hindi na? Kailan yung huli mong inom? Anu-anong pangalan ng mga kapatid mo? Nakikinig ka ba sa OPM? Anu-anong pinapakinggan mo? Sinong kasama mo noong nanood ka ng concert? Umiyak ka ba noong napanood mo sila? Buhay pa ba sila? Bakit nandito ka pa? Sinong paborito mong member? Anong instrumento ang kaya mong tugtugin? Ano yung paborito mong kanta sa kanila? May yosi ka pa? Nainlab ka na ba? Bakit nandito ka pa rin?

Goosebumps. Matagal pa bago ko ito maipapaliwanag nang husto. Kiligin na lamang muna ako sa bawat silip ng ngiti sa iyong mga labi na ako lang ang may sala. Sa bawat tulak at hampas mo sa aking hindi magiging mga sala. Ang iyong paghithit sa pagitan ng atin at iyong bawat tuwa nga't hindi sapilitan, panibagong alay ng panahon mula sa akin.