Sabi nung napanood kong video nung isang araw, "There's no path without pain or misery." Kung stuck ka raw between two hard choices, it's okay to consider the pain or misery na mararanasan sa parehong path na pinagpipilian.

Hindi naman ako naniwala agad so minabuti kong icheck sa isang circumstance. What if gamitin ko 'tong lenteng 'to sa exercise?

Anong consequences kapag nagdiet at exercise ako? Mababawasan yung makakain kong masasarap. I'd have to maintain the schedule-routine exercise so like palaging may pagod ako sa katawan.

Anong consequences kapag 'di naman ako nag-exercise? Papangit yung health ko. Hindi na magkakasya yung mga gusto kong isuot na damit.

So, yeah, alin diyan yung pipiliin kong mga misery 'di ba?

Bale medyo napagtanto kong may sense yung sinasabi ng video. Hanggang sa umabot ako sa pag-iisip na walang perfect na path, I mean;

When we say perfect, walang may ayaw natin, walang problema, walang bad trip, walang mali so kung madalas kong ilalapat yung ganitong takbo ng pagkakategorya ng iba't ibang tahakin ko sa buhay at sapalarang mental, I should accept yung reality na magkakaproblema at magkakaproblema ako, na iyon nga, there's no perfect path, no perfect life, no perfect friends, no perfect partner, no perfect family,

nothing is or will ever be perfect. 

I don't know how to perfectly end this so yeah, fuck.