Mayroong mga bago. Lahat sila ay nandirito sa ibaba. Nagawa na ang lunan dahil lang sa malaking pagdagdag sa tulin. Rumekta ito sa pagkitil sa dambuhalang suliraning naghatid naman ng magagandang biyaya para sa karapat-dapat naman na pangkat. Iyon lamang, palaging mayroong tuluy-tuloy, at 'di na matatapos nang pagpili kung sino talaga ang nararapat.

Ang ating ilalim ay nasasailalim sa pinakaayaw na mga pagsugod, pag-atake. Kinakailangang maging mabilis, at maya-maya'y maaari nang magamit ang pinakamalakas na kapangyarihan. May pagkonsidera sa pagprotekta sa mangilang mga kasama, kasabay ng tunay na kabuuan ng loob para masilip ang nasa may ibabawan.

Punit na punit, paunti-unti, ngunit may kasiguraduhan, ang salapi'y naiipon nang naiipon hanggang sa umabot sa puntong perpekto nang pumalag. Magtatago sa anino ng mga puno, aninag lamang ng kaliliit na nilalang. Mapalibutan man ng maraming pumapalag din, mahirap pa ring matibag ang lamang sa banta. Iaakyat ang lupong natulak, ngunit magiging handa pa rin sa pagkawala ng kontrol. Mapapatahimik, kakalampagin, may matitirang kudlit sa tunggalian at magkakaroon ng pagdutdot na bigla-bigla na lamang mauudlot.

At dahil doon, matatapos sa sunud-sunod na pagkamatay. Maiisip ng mga nasa tanggulang gilid na nagsisitawanan lamang, hinding-hindi makakapaniwala na ang pamilit buhayin ang sarili at mabuhay ang siyang dapat na ilaan sa nag-iisang buhay para mapalitan ang mga bago.