Tinanong mo ako noon kung bakit ako nagmumura. Wala akong naisagot. Fuck. Pero siyempre, nag-isip muna ako. Nag-isip na lang ako. Bakit nga ba? Corny amputa. Hindi ko na kasi binalak pang isagot yung nakahandang rebuttal na eh, sa matapat akong tao, na madaling makuntento ang pare mo sa kung anong magiging tingin ng tao sa kanya. Minsan nga, wala na akong pakialam. Ang sa akin lang, tatanggapin kung ano lang ang kayang tanggapin. May siyang kinalalagyan naman ang maglalapat, maging ng aking mga pagmumura.

Hindi na rin naman bago sa iyo iyon, sa tingin ko lang. Wala rin namang kakaiba sa paglalantad ng emosyon. Hindi ko na kadalasan pang kumailangan ng tanyong katha para lang makapagpasa ng init. Sumasakto lang naman talaga lahat ng ayon. Hindi naman totoong tungo sa tingin at tibok ngunit itinutunghay talaga sa mga tala. Bahala na kung sinong makarinig para sa unawa ng iba't ibang talampad.

Mapapalad talaga minsan ang mga hindi nagtataka.

Hindi ako galit ni lumalaban. Alam kong hindi na bago sa iyo ito. Basagin na natin ang mga pangunang pangit na alaala.