thuds

i should just die on a table

working my ass off as always

on something not important

yet isn't a waste of time for me.

my heart would stop ticking,

i'd just collapse just then and there.

no one would be the sole suspect

but my own selfish habits.

it's not that i don't care at all,

but it would be pleasant for me

if i should just die on a table

and let me rest my deeds.

db

kung gusto ko talagang maramdaman

ang labis-labis na kalungkutan,

ipadadama ko itong may pagdamay

kahit hindi ko inaasahan.

matatakot ang lahat sa aking lagay,

matagal ko na ring inasahan.

iibigin ko na lamang mamatay

nang matapos na ang aking laban

sa sarili, sa hinaharap,

sa mga kulay at nalalanghap,

sa mga paborito kong ulam at tv,

sa mga araw at mga ulap,

sa ulan, sa bagyo,

sa matinding sakit ng ulo.

lahat-lahat ay aking maaalala

ngunit hindi ni isang kuwento.

kung gusto ko talagang maramdaman

ang lahat-lahat ng kalungkutan,

ibigay niyo na lang sa akin

ang natitira kong kahilingan.

oh please!

ang ulan ay dumadating

gaya ng paso ng sabaw na higop.

hindi mo pa rin akalain

maski pang pansin ang pag-usok.

ayaw pauto sa kulimlim,

umaasang sa tsamba pa rin ang palad.

magagalit 'pag niyanig,

matutuwa 'pag tinupad.

hindi pansin ang pagmanipula

sa sariling pinapansin

ang pagmamanipula.

hindi na mamanipula ang sariling

minamanipula lamang ng pansin.

darating pa rin ang ulan,

manipulahin man o hindi.

ang tsamba ay traydor,

walang-wala kang ganti.

rotting

umiiksing lalo

ang kalsadang dinaraanan.

bawat ilang ulit na pagsaidsid,

ilang hibla rin ang napaparam.

tila may nabuburang landas

kahit pa hindi naman nabawasan.

biglang may nawawalang oras

kahit mga sasakya'y dagdagan.

babalik at uuwi,

aalis nang walang paalam.

umiksi nang lalo

ang kalsadang dinaanan.

sapot-sari

sino ba ang unang nagsabi ng tama,

at sino ang kanyang unang kausap?

saan sila unang nanahimik

nang matapyasan ang bawat ulat

bago pa sumambulat sa mga kalbo

na walang ibang ginawa

kundi alatan ang tiwala?

ano ang kanilang ibig,

maging mga ayaw?

paanong sumayad ng pagtahi

ng mga kurong 'di paagaw?

bakit kailangang magtimpi't

isukdol ang paghihintay

ng kung gaanong kawalang saysay

mga tinipid at pilipit na pangulay?

kailan ba silang titigil,

kailan ba 'kong matatakot?

kailan bang magsisilbing agiw

aking mga panggap na sapot?

amazed

i saw you

in my dreams last night,

but you didn't know

who i was.

i tried to yell out

your name,

but nothing ever came out.

i never tried to shift my gaze,

nor look at remaining seconds.

walking slowly seemed pointless

but when did i ever have choices?

the pit walls grew steady,

hinting of no escape.

but all i ever wanted to

was never be too late.

as i succumb my tomorrow

towards something older than time,

spider strings pull us closer

like we've got nowhere else to hide.

i yell, once again,

your breath out my lungs.

the moment you saw my tear

was the moment you were gone.

let them come

just let it go,

and see where it goes.

let your mind flow,

fake endless shows,

make moments grow

into something

that no one knows.

you owe no one

no nothing,

don't mind them.

you've got no other

lame faces, don't bother.

these races don't seem

no nothing but simpler

and simpler sane cases.

but you don't wanna style

with that, do ya?

make your heart speak

right through you.

do nothing and panic.

'di mo makakabig

nang agaran ang himig

'pagkat ang ibig mo'y halang,

wala kang ibig sa iwang

pilit na sinalansan

at binalik-balikan.

siyang pagdaloy ng diwa

saka na abutang may hiwa,

baka lumutang nang 'di na

makabawi pang linya.

it's on you, siyang bida.

tingnan mo't pakawalan na.

happy birthday

ang aking kaarawan

ay siya ring kamatayan

na ikaw lamang ang tanging

ikinamumuhi, bilang ganti siguro

sa akin ng kung sino na naman,

nagmula pa rin sa iyo.

sa akala mo'y

nanggagaling lang talaga

sa iyo ang lahat,

pati aking mga panabla,

pati aking mga akala,

hanggang laging mawala na

nang padaplis-daplis,

iyong muli pang sisindihan,

titindihan; sasandali

saka biglang hihigitan,

mas bibigatan

mga pagkukumpisal.

iba ang dapat manapos

na panambitan.

magliliwanag muli sa dilim

habang nalilimot ang awit

galing sa kimkim.

nauna nang mamanaw

pagsikat pang isa ng araw.