Susunduin na namin ngayon yung tatay ko sa airport. 10:30 pa raw approx darating ang airplane ni Tatay kaya lang, syempre, mabuti nang maaga kaysa late. Maigi nang sobra sa oras kaysa kulang. Narito kami ngayon sa kotse. Iniisip ko pa rin kung bakit ko sinimulan 'tong post na 'to. May gusto kasi akong sabihin kaso ang hirap nang magsegway sa walang kuwentang intro. Natagalan nga ako sa pamagat tapos kapag nagsusulat na ako nang tuluy-tuloy e nakatatamad nang magproofread at ayusin ang daloy. Hindi nga pala namin kasama ngayon si Lei. Parang pinapili ko kasi siya kanina kung sasama siya sa pagsundo sa airport o tutuloy siya sa pagtambay sa inaapplyan namin'g org. Tinanong ko siya, makailang ulit. Ramdam ko naman yung gusto niya ring sumama, at ramdam ko rin yung katamaran niya sa pagtambay. Pero bakit pinili niya pa ring tumambay? Minabuti ko na lamang na huwag magalit kasi parang ang panget naman din lang kung napilitan lamang siyang sumama sa amin kahit na napilitan lang din siyang tumambay sa tambayan ng org. Labo minsan ng mga tao no? Minsan nga, nilalagay ko yung sapatos ko sa refrigerator pagkahubad ko nito pagkagaling sa biyahe. Tatatlo lang tuloy kami ngayon nina Michaelle at Kuya. Kahit na ganito, kung ako man ang ipupuwesto sa mga sapatos ni Lei sa ngayon, pipiliin ko na lamang sumama sa pagsundo sa daddy niya.
No comments:
Post a Comment