Mahirap din namang mautusan, o imposible, ang mga natitira na lamang na suko ng kahapon. Nagsisimatayan din naman ang lahat matapos magpakalugmok sa kahit na anong pagpahid sa ilalim matapos lumubog nang tuluyan. Sinasadya nang umalingasaw ang pagkatakot sa iwas sa pangakong pamamahinga dahil nakapako na rin lang nang may pagmamatyag sa ingay at dausdos ng pekeng kasalukuyan.
Kakalmahan pa rin ba ang mga pagtusok ng kuko pailalim, o hahayaan na lamang magpatira sa mga morpemang may simbagal ng kuwan hanggang sa ihagis na lang ang katawan tungong ibang pag-aari? May pagkukunwaring pagpupumiglas mula sa inimbentong mga sala, at tagung-tago sa mga repleksyon sapagkat umaayaw na igiling ang yaman. At kung may isusubo pang isang kutsara na sukli ng sa kahapong pag-iina, ay sa kung anong tulin pa ba nang matapos na ang lahat ng ihinain sa mesa.