Tang

Ayo. Kopang. Bumangon. -.- Ugh. Wala na yung katabi ko. Maaga nga pala yung pasok ng kapatid ko. Alas sais yata e, sinusundo na siya. As usual, magulo yung kama. Siyempre lukot na lukot yung kumot. Yung ilang mga unan, nagsihubaran na. Sa kabilang maliit na kama, yung isa kong kapatid, may nakatakip lamang na kumot na nakatupi pa rin mula sa kanyang mata pataas, tulog pa rin. Tulog pa rin. Sinubukan kong bumangon. Oo, sinubukan. Ayoko pa nga siguro talaga. Pumikit ako ulit. Isip. Mananaginip. Sana.

Ayo. Kopa. -.- Ugh. Fine. Bumangon na ako nang nakaupo sa kama. Inilapit na ang lamesang kinapapatungan ng aking laptop. Type password. *******. Enter. Twitter. Facebook. Ano bang una kong gagawin? Wala akong ganang kumain. Wala na yatang gatas. Ayoko na rin palang maggatas. Bababa ba ako? Teka, YouTube muna. Iupdate na lahat ng subs. Matapos kunin ang huling download link para sa FDM, naghanap na ako ng masusuot na T-shirt at brief saka dumeretso sa banyo. Patong damit. Hubad. Relo. Shower. Shampoo. Sabon. Banlaw. Tuyo. Suot. Labas. 8 minutes na lang, matatapos na yung huling download. Edi okay. Twitter. Facebook. ... 4 minutes. Tang ina, ang tagal. Memes. Blah. 1 minute. Lumabas na ako para kunin yung sneakers ko. Medyas. Sapatos. Sintas. 11 seconds. . . Done. Sarado lid. Baba.

Bakit hindi ako nagpaalam?

Siguro kasi, tulog pa yung isa kong kapatid. Yung katulong namin, hindi ko naman nakakausap. Yung mga magulang ko, nasa malayo. Yung mga aso ko... Sana man lang nagpaalam ako kahit sa kanila man lang. Kahit sa kama ko man lang na for the nth time kong hindi inaayos ang sapin at tinutupi ang kumot kasabay ng pagsasalansan ng mga unan. Nakakatamad kasi, magugulo rin naman kapag matutulog na. Pero kung minsan, kapag naiirita rin ako sa gulo ng kama, inaayos ko rin naman. Hindi nga lang ngayon. Siguro rin kasi, wala si Nanay. Siya yung pinakamahilig magpalinis at magpaayos ng mga bagay at tambayan sa loob ng bahay. Siya rin kasi yung pinakamahilig maglinis at magfeng shui at magpapasok ng kakaibang mga energy sa loob ng bahay. Kaya siya rin yung pinupuntahan naming tatlong magkakapatid kapag may nawawala. Tapos mahahanap niya lang in an instant. That universal mother thing. Pero this time talaga, no. Nakakatamad magtupi ng kumot. Tsaka naligo na ako. Mabango. Ayokong mapahiran pa ng pinagtulugan. Not that I sleep dirty and sleep dirty. Mabaho lang talaga at parang sobrang dumi ng mga bagay kapag bagong ligo ka. Ayoko talaga, minsan. Kapag wala ring magagalit, kahit alam kong mali, basta't walang manghuhusga't puputak o kung ano, huwag na lang gawin. Tamarin na lang. At least, kaya kong gawin yung bagay kapag nakaharap o pinapanood na. At least.

Isinara ko na ang maingay na gate. Umaakyat na ng bundok para sa jeep.

Medyo matagal akong naghintay, mga 25 minutes. Okay na rin. Bumaba na ako sa sakayan ng bus matapos ang 30-minute na biyahe. Ngayon na ba? Mamaya na. Masyadong mausok dito. Sumakay na ako sa air-conditioned bus. 25 minutes din. Bumaba na ako sa bus stop. Medyo malayo pa yung station. Dati, kaunting lakad na lang. Ngayon, maraming lakad na mula sa pink na stop. Pero okay lang. Nagsimula na aong maglakad. Sa aking kanan, bakal na haran. Pinagkabit-kabit na tubong makakapal na bakal. Hindi ko na inisip kung may pattern ba o wala. Wala rin namang pakialam ang mga tao tungkol sa mga bagay na yon. Lakad pa. Sa aking kaliwa, bulag at lumpo, at iisang tao lang. Mayroong isang napakalumang wheelchair pero mukhang gumagana pa naman. May nakapatong sa likod na bahagi ng wheelchair ang isang rainbow-colored na payong, nakabukas. Matagalo ko nang sinasabi sa sarili kong gusto ko ng ganitong payong. Moving on, may maliit na karatulang nakasabit na parang ID sa matandang nakaupo sa wheelchair:

BOLAG
LOMPO
Konting tulong lang po.
Marami salamat po.

Or... something like that. Siyempre yung normal na tao, OMFG nakaaawa si Manong. Huhu. Jujubells. But I can't do anything. I'm too busy to give... or something like that. Hindi makapagbigay. Minsan din kasi, nakakatamad kumuha ng kahit barya lang, kahit nasa bulsa mo na. Minsan lang naman.

Baka meron din sigurong fucking stagrammers. They would either (1) take a goddamn picture then hashtag something bittersad about it or (2) will put coins on the goddamn lata of the bolag and then take a picture with overhashes on it.

Baka meron ding grammar nazi, which would be quite wrong dahil sa pisikal na sa dila ito ng ating mga karatig sa Visayas, or the other Northern Parts. Tatatlo lamang ang kanilang vowel sounds. Sanay ang kanilang dila sa ganon. Ikaw ba, kung sanay ka sa hindi pagtupi ng kumot sa kama, matutupi mo ba 'yon kanina? Exactly. And don't even try to rebut na, "E kung yung mga nag-aaral nga banyagang wika, kailangan, kuhang-kuha nila, sila pa kaya?" Well, stupid argument, again, because (1) baka naman 'di nakapag-aral pero natutong magsulat at bumasa yung nagpatong ng kartolina or whatever or (2) maraming cognates ang maraming salita sa maraming wika ng Pilipinas.

Baka meron ding nagsuspetya sa kung paano nga bang umabot sa lugar na ito ang isang bolag. Paano? Baka mayroong nagtulak? Anong baka? Mayroong nagtulak. Tumingin ako sa kanan. Tumanaw ako nang malayo. Pagtawid-mabilis ng aking paningin, mayroong dalawang kotseng nakaparada. Paanong nakakaparada roon? Wala na siguro akong pakialam, siguro, sa ngayon, muna. Parehong tinted. Itinaas ko na ang aking pag-aninag sa palapag ng mga riles - sa mga taong nakatanaw rin nang malayo habang naghihintay ng tren ng MRT. Mayroong mga nakatingin sa baba. Wala na rin akong pakialam sa kanila. Mayroon ding nakaparadang trak sa may 'di kalayuan. Wala na rin akong pakialam. Dumerederetso na ako ng lakad. Sorry, medyo wala akong pakialam, sa ngayon, muna.

MRT station na. Dito na lang. Puwesto. Hugot. Puwesto. Sindi. Hitbugz. Mga 5 minutes. Okay na okay. Nanlalamig na naman yung lalamunan ko. Pero okay lang. Okay naman talaga e. Medyo nagising yung mga ugat ko sa katawan. Medyo nagising na ako. Umakyat na ako at nagpacheck ng bag sa guard na hindi naman nagchecheck pero kapag hindi mo naman binuksan yung bag mo e magagalit. Pasok card. Hintay tren. Darating. Bukas pinto. Pasok. Andar. Baba sa Quezon Ave.

Sino yung nagsulat at nagpatong? Nag-almusal lang ba siya? Maaawa ka sa kalagayan ng tao o sa panggagamit na rin sa kanya? Pakinabang. Pakinabangan.