Humahalik na naman ang lamig ng bakal sa pisngi. Malapit na namang umasim ang gabi. Dapat sa susunod na linggo, may mangyari nang magbalak. Ang pagbabalik sa aking mga alaala ay masakit nang pagdanas. Hindi na mapigilan pa ang pag-awit nang sunud-sunod, ng galit, ng bawat pawis na malalamig din, mata na lamang ang pagbibigyan.

Silahis sa mga galit, ang halamanan ng mga kawayan ay nagpapapasok pa rin ng mga kriminal. Bastos ang mga nagsasama sa ilalim ng ugong ng nagmamayabang. Mauubusan ng hininga ang mga nanghuhula at nagpapahula lamang sa mga tala. Kabi-kabila ang panlilinlang sa sarili at sa iba pang mga sarili. Hindi mauubos ang sariling mga pagtanggi, pagtimbang sa kakayanan, at panghuhula sa mga palad. Bawat linya'y goyong pag-uugnay ng mga walang kabuluhan. Nalalaglag nang kusa ang mga dahon, at ni isa'y hindi ginustong mahulog sa katangahan ng sansinukob.

Mapapalad ang malalaya, hindi naninikip ang lalamuna't tiyan. Magugutom lamang kapag naghanap, at magpapakawala lamang ng kinakailangang init sa mga kinakailangang likhaing gawain. May pagsinghot ng tumutumbas na tono, hindi mahihiya sa bawat pagbitaw. Karaniwan nang tatanggapin ng nakapaligid sapagkat may katunayan mula sa pag-ahon. Lumulula sa banyaga, magmimintis sa pagtapak ng pahinga. Agarang iilag sa napapanahong uyam. Matitira lamang ang matitibay, at matibay ang magpipigil.