café conundrum

i invited myself in this game

of words between window pane

rivulets, lightly casting screenshows

upon the sidewalk. that lamppost,

i can almost guarantee you, it was

half-blinking before i even started

talking shit to myself into this game,

stirring cold cups, strange pups,

old grumpies i mock. don't stop

for me, please, nothing is necessary.

you shouldn't have to worry. i brought

my own umbrella, and besides, it is

more fun for me to actually fumble

inside homilies than to step outside

and scale with my aching ankles.

i'd sigh but for relief, unknowingly

shaping hollows in this window again,

rushes and clangors filling up an

unleft void 'til that fucking lamppost

snaps me back in just to spite me.

we will not ever know what

it was supposed to be.

framed still

a story develops

hindi nang biglaan

na lang may bunga

at mga hayop na

nag-aagawan.

now, it could very well

start at the very end

knowing na hindi na

lutang ang nakikinig.

mayroon lang kaunting

kalituhan, 'di babayaang

maging intense masyado

sa metaphors, structures,

pero sometimes, kahit na

indifferent ang paghahalo,

at some point, matatapos

pa rin sa pagkakaunawaan,

sa bungang kakahilingan.

sa hardin ni mama

lumabas ako ng bahay. naupo lamang sa may harap tanaw ang hardin ni mama. sari-saring gulay at bulaklak ang ayaw pumansin sa akin. kumulog saglit ang langit. pagtingala ko'y saka lang naging halta ang pagkulimlim. saka lang din nakaramdam ng haplos ng ginaw. mag-isa nga lang pala ako.

inilapit ko ang ashtray na matagal-tagal nang nakaligtaan. naglabas ako ng kaha at lighter. pinaikot at pinaglaruan ang kaha. nagdadalawang-isip. binuksan ang kaha, kahit na alam ko naman kung ilan pa ang natitira. sa tatlong stick na nagpapalipat-lipat ng sandal sa aking bawat pagtanggi, lalong nagdilirim at umaalala ang paningin.

kumulog muli.

nakatulala na pala ako sa isang sigarilyo. inabot ko ang lighter. sa unang pagpitik ay hindi ito sumindi. ginising na ang mga dahon sa iwang masidhi ng lumipas na hangin sa hardin ni mama. humalik na sa labi ang filter. ikinubli sa kabilang kamay ang sindihan nang hindi mahanginan kung sakali. pumitik muli ang lighter. wala pa rin. inilpat ko sa ibang anggulo ang ashtray na kanina pa ako tinatawanan. pumitik ako ng isa pa. at ng isa pa. at ng isa pa.

kumulog kasabay ng pagliyab ng pitik. humipak ako ng isa at binugahan sa mukha ang ashtray. ipinatong ko na ang lighter sa mesa.

bumuhos ang malakas na ulan.