ang labis-labis na kalungkutan,
ipadadama ko itong may pagdamay
kahit hindi ko inaasahan.
matatakot ang lahat sa aking lagay,
matagal ko na ring inasahan.
iibigin ko na lamang mamatay
nang matapos na ang aking laban
sa sarili, sa hinaharap,
sa mga kulay at nalalanghap,
sa mga paborito kong ulam at tv,
sa mga araw at mga ulap,
sa ulan, sa bagyo,
sa matinding sakit ng ulo.
lahat-lahat ay aking maaalala
ngunit hindi ni isang kuwento.
kung gusto ko talagang maramdaman
ang lahat-lahat ng kalungkutan,
ibigay niyo na lang sa akin
ang natitira kong kahilingan.
No comments:
Post a Comment