What you see is what you get. Ngayon ang get dito ay yung pagkaunawa o pagkaintindi, o kung pagkakuha man e hindi yung literal na pagkuha (ng kamay). Gets mo? What you see is what you get. Nasa sa'yo kung anong intindi mo sa realidad base sa sagap ng senses mo. Nagkakaroon ka lamang ng pakialam sa mga sakaling tambad ng iyong pansarili lamang din namang kokote. Wala ka naman talagang pasimudhi pero, alam mo 'yon, nandiyan ka lang naman din palagi.

Ang bawat nasasakupang ayaw mong dinggin ay paalala lamang sa'yo ng buhay na hindi mo maitatangging nagkukunwari ka lang naman buong tala ng buhay mo. Hirap kang magpakatotoo sa sarili mo't papaano pang magpakilala sa hindi mo naman kaanu-ano. Marami kang napapala sa kabibisto ng mga hinahanap mong kalaban, ni hindi ka man lang maguluhan sa sarili mong mga kapakanan. Iba't ibang kapakanan. Iba't ibang kalakaran. Sa lahat ng mga minutya mong pagpapaalipin, ni isa'y walang umasta sa pinlano. Balewalang mga gaya, bahala na ang makaamoy sa isinalang ng panadero.

Mahahanap ding kay lamig ang mistulang nakatakas sa tag-init. Mabagal ang usad ngunit pamreskong balahid ang liham na dala-dala ng hindi ahas, hindi kamagong, hindi rin maitatabi sa apat na sulok ng pag-iisa. Isama mo man ang kisame at mga bintana sa bibisitahin mong kaarawan mamaya, mabatid sana ng kokote mo ang kaisa-isang awit na nalalaman ng iyong puso. Ikaw ang bahalang sumaya, ikaw ang mag-umpisa. Hindi naman din nila batid na hindi mo pa rin batid. At sila rin naman.